من متضادم همیشه .
می گویم باید یکی باشد که همیشه باشد......
ولی الان با درماندگی می گویم که نباشد بهتر است .
در حقیقت نبودن بهتر از بودن است همیشه .
آن یک نفر خاص ست . چون همیشه هست . همین خاص بودنش
است که او را ترسناک کرده . می ترسی آخرش یک روز بزند زیر همه چیز
و برود . نمی شود ترس از دست دادنش را نداشته باشی .
من که می دانم.....آن یک نفر می آید ، میماند پیشت ، می شود تکیه گاهت ،
همیشه هست.....ولی آخرش همه چیز را به آتش می کشد و می رود .
حالا تو مانده ای و کلی خاطره ی به آتش نکشیده . که مغزت را می خورند
دقیقه به دقیقه .
هومو نوشت : یکهو نگذارید و نروید . چون این ترس به جانتان می افتد
که شاید دیگر نبینتتان . شاید دیگر هیچوقت........هوف .