هیچ وقت نمی بخشمت «نون» .
نه به خاطر یکهویی رفتنت ، نه به خاطر
آن خاکسترهایی که بعد از تو از من باقی ماند ، نه به خاطر
حرفهایی که زدی ، نه به خاطر آن حرفی که امروز بهم گفتی ،
نه به خاطر نابود کردن 3تکه م و نه به خاطر تلفن ساعت 8صبحت .
که به خاطر دیر آمدنت .
آخ «نون».......آخ.......
هومونوشت : یک عدد خانوم عینکی ِ بر بادرفته.....
سنجاق نوشت : این اولین آهنگی ست که همه ی حرفهام را یکجا
و باهم می زند http://uplood.ir/PptB
فکر می کنی همه چیز برایت تمام شده.....
دیگر حسی نداری روش . واقعا هم نداری ها .
اما.....یک تلفن آن احساسات را بیدار می کند دوباره .
آخ که نابودم کردی «نون» . «خود» ِ 3تکه را نابود کردی .
دیگر یارای نفس کشیدن هم ندارم .
سنجاق نوشت : «ر» جان ! صدای من که شنیدن ندارد :)
بی خیالش باش :-*
حلقه مو هی می آید پایین .
می آید تا روی لبهام . آنوقت با یک بازدم ِ
محکم برش می گردانم سرجاش .
یک روز می رسد که این بازدم هم نیست دیگر .
آنوقت......حلقه ی مو آرام می گیرد .
بعد.....تمام می شود . یکهو .
من متضادم همیشه .
می گویم باید یکی باشد که همیشه باشد......
ولی الان با درماندگی می گویم که نباشد بهتر است .
در حقیقت نبودن بهتر از بودن است همیشه .
آن یک نفر خاص ست . چون همیشه هست . همین خاص بودنش
است که او را ترسناک کرده . می ترسی آخرش یک روز بزند زیر همه چیز
و برود . نمی شود ترس از دست دادنش را نداشته باشی .
من که می دانم.....آن یک نفر می آید ، میماند پیشت ، می شود تکیه گاهت ،
همیشه هست.....ولی آخرش همه چیز را به آتش می کشد و می رود .
حالا تو مانده ای و کلی خاطره ی به آتش نکشیده . که مغزت را می خورند
دقیقه به دقیقه .
هومو نوشت : یکهو نگذارید و نروید . چون این ترس به جانتان می افتد
که شاید دیگر نبینتتان . شاید دیگر هیچوقت........هوف .
هر روز کلافه تر از دیروز .
تومجبورم کردی «خودم» را تکه
تکه کنم «من» جان . حالا دیگر هرچقدر هم دنبال
تکه ها بگردی بی فایده است . آنها فرار می کنند از دستت .
الکی نیست که ! مزه ی آزادی را ، مزه ی جنون را چشیده اند .
با هیچی عوضش نمی کنند .
حالا می بینی ؟ 3تکه هستم . دیگر هیچوقت ِ هیچوقت ِ
هیچوقت اینها یک تکه نمی شوند .
هومو نوشت : خدا دارد هرتکه را یک جوری مجازات می کند .
خداست دیگر .......هیچوقت نیامد پایین تا این کشمکش را حل کند .
فقط مجازاتشان می کند .
تکه ها بازیگوش هستند . همان بهتر که توی جنون غرق شوند .
نفس راحت می کشم .
یک نفر باید باشد توی زندگی آدم...
که پشتت را گرم کنی بهش ، که فرونریزد
و یکهو.....نگذارد و نرود . یکی که مجبور نباشی
بهش بگویی «همیشه باش لطفا» . خودش بداند که باید
باشد . همیشه ی همیشه .
آن یک نفر لازم نیست خیلی خاص باشد....همین که همیشه
هست خاص ست .
هومونوشت : دوباره دارم گم می شوم . دهانم یک مزه ی
تلخ می دهد . مزه ی آدمیت .
هیچ عشقی وجود ندارد .
عشق مال آدم و حوا بود .
که توی آن دنیا همدیگر را شناختند
و توی این دنیا همدیگر را پیدا کردند .
درحقیقت....ماها همه گمشدگانیم . گمشدگانی که
تا دنیا دنیاست معنی عشق را نخواهند فهمید .
سنجاق نوشت : لیلا . اینطور بی خبر رفتن اصلا
خوب نیست :|
هومونوشت : اقلیت ها بدتر . واقعا خدا هدفش چه بود
از آفرینش اقلیت ؟
پی نوشت : ما محکم ایستاده ایم . ولی جوهرمان دارد تمام می شود .
ذره ذره .
حدودا نیم ساعت پیش رسیدم .
بعد ازتاخیر 1ساعته ی هوپیما و بعد از اون هم
بسته شدن فرودگاه مهرآباد به مدت نیم ساعت و سرویس شدن دهنمون :|
الان سرشار از آرامشم . ممنون از اینکه تو این مدت به یادم بودید :-*
سنجاق نوشت : این مسافرت باعث شد قدر زندگیمو ، قدر تک تک لحظات رو
بدونم ؛ توی جاده ی پیچ در پیچ ِ مریوان . و شکر کنم خدارو به خاطر آرامش ِ
نسبی که توی کشورمون هست ؛ بعد از دیدن پناهنده های عراقی توی اربیل :|
هومو نوشت : انجیرجان ! لطفا به ریش و سیبیلات بگو انقد زود سبز نشن رو صورتت
و صدات هم هی دورگه نشه چون شبیه مارمولک ِ ماهیتابه خورده شدی داداش :)))
براساس آخرین یافته ها از کاوشات بنده !
«الف» ِ گرامی ِ ما عاشق شده :)
خوشحالم که این روزها به آرامی می گذرند
خداجان :-* آینده را هم.....روشن کن برایم .
پرت شدن به گذشته
خیلی درد دارد .
مثلا امروز. دوباره یادآوری شد .
آن کابوسهایی که می دیدم و جیغ های که خفه شان
می کردم در نطفه و آن حس گناه و تنفر و آن توبه به خاطر
کار نکرده و چیزی که دست خودم نیست .......
آن ترسها دوباره به سراغم آمدند و......آنقدرها هم قوی
نیستم دیگر .
چقدر وقت تلف کردم توی کتابخانه ی حرم و چقدر حرص خوردم
و....چقدر قصد جانم را کردم . هه .
هومونوشت : تقریبا تا هفته ی دیگر مسافرتم .
مراقب خودتان و خوبی هایتان باشید .