هندزفری رو فرو میکنم تو گوشم
و سعی می کنم به این فکر نکنم
که چرا خدا همیشه حرفامو برعکس می کنه .
به دوراهی فکر نکنم و به احساساتم اهمیت ندم .
که آرزو نکنم کاش این جاده هیچ وقت تموم نشه و
من برنگردم . که خیلی وقته هیچی مثل قبل نیست .
که من زیادی خوشبینم . که باید رو پای خودم بایستم .
هندزفری رو می چپونم تو گوشم و لرزش دستهام رو نادیده
می گیرم و میگم که " همه چی درست میشه بالاخره "
پ.ن: این روزا هم بی معرفت شدم و هم دسترسی م به نت
کمه . منو ببخشید دوستای همیشگی .
غر نوشت: میشه زودتر از جات بلند شی بابا ؟
عادت دارم همیشه سرپا ببینمت . دختر کوچولوت
خیلی احساس ِ بی پناهی می کنه . الان بیشتر از همیشه بهت
نیاز دارم بابا .
